«از رویات بگذر و بمیر. سربازان رو تا جهنم رهبری کن.»

فصل سوم انیمه اتک آن تایتان، نقطه کمالی بود در پی‌ریزی‌های دراماتیک قصه‌گویی و اوجی بود که تمامی مقدمه‌چینی‌های جهان‌سازی غنی و تیره ایسایاما را به غایت باروری و ثمردهی‌شان رساند. تمامی آن معماهایی که در طول فصول اول و دوم و به موازات هم و به صورت قطره‌چکانی به مخاطب ارزه شدند، حالا در فصل سوم به ثمر نشستند. فصل سوم، نقطه‌ای بود که اتک آن تایتان را به عمق پاپ‌کالچر پرتاب کرد. فصلی بود که توجه عموم سینمادوستان و دنبال‌کنندگان تلویزیون را به خود جلب کرد. پس از نیمه دوم فصل و آرک بازگشت به شیگانشینا، دیگر کمتر کسی بود که شیدای این دنیا نشده باشد. همه جا صحبت از اتک آن تایتان بود و نیمه دوم فصل سوم، جایی بود که سریال اپیزودبه‌اپیزود دیوانه‌وارتر از قبل می‌شد. دو تا از برترین اپیزودهای تاریخ آی‌ام‌دی‌بی در این برهه رقم خوردند و اتک آن تایتان در این فصل توانست بر اذهان و قلب‌ها چیره شود.

اما سوال این است که چگونه؟ مگر فصل سوم چه تفاوتی با سایر فصول داشت؟

در سومین قسمت از چهارگانه بررسی انیمه سریالی اتک آن تایتان، فصل سوم را در پرتو دو پرسش مهم و فراگیر، به طور کامل مورد تحلیل و واکاوی قرار داده‌ایم: سریال چطور در جریان این فصل بر مبنای اصول سناریستی یکی از به‌یادماندنی‌ترین آنتاگونیست‌های تلویزیون را خلق می‌کند؟ فصل سوم چگونه سیر نمایش ابزورد یک حکومت فاشیستی را تصویر می‌کند؟

پس تجهیزات مانورتان را به‌تن کنید و آماده مانور سه‌بعدی باشید.